نشریه PLoS Neglected Tropical Diseases در تازه‌ترین گزارش خود آورده است: این بیماری انگلی از طریق خون حشرات گزنده منتقل می‌شود.
این بیماری توسط نیش یک حشره خون آشام منتقل می‌شود و تا ده‌ها سال نهفته باقی می‌ماند به همین خاطر بیشتر قربانیان از بیمار بودن خود اطلاعی ندارند. این قاتل خاموش باعث تورم اندام‌های داخلی قربانیان و در نهایت مرگ آنها می‌شود.
پزشکان متخصص طب مناطق استوایی در این گزارش گفتند: شیوع خطرناک بیماری چاگاس در قاره آمریکا تاحدی شیبه شیوع اول ویروس HIV یا ایدز است.
بیماری چاگاس همانند بیماری ایدز دوره نهفته طولانی دارد و درمان آن دشوار است به ویژه اگر دیر تشخیص داده شود.
حدود 9 میلیون نفر در آمریکای جنوبی و مرکزی به بیماری چاگاس مبتلا هستند که اکثر آنها در کشورهای بولیوی، مکزیک و کلمبیا زندگی می‌کنند و افزون بر 300 هزار نفر نیز در آمریکا به این بیماری مبتلا شده‌اند که اکثر آنها را مهاجران تشکیل می‌دهند.
این بیماری می‌تواند از طریق انتقال خون یا از طریق خون مادر به فرزند منتقل شود. یک چهارم بیماران به بزرگ شدن قلب یا روده مبتلا می‌شوند که منجر به از کار افتادن یا ترکیدن آن و مرگ ناگهانی می‌شود.
درمان این بیماری از طریق داروهای قوی است که برای یک دوره تا سه ماهه مصرف می‌شود و در صورت دریافت در مراحل اولیه بیماری موثر است.
با وجود ارزان بودن قیمت این داروها در مقایسه با داروهای ایدز اما کمبود درمان در کشورهای فقیر وجود دارد و همچنین مبالغ اندکی در راه تحقیقات علمی برای از بین بردن این بیماری هزینه می‌شود زیرا این بیماری از "بیماری‌های فقرا" است.
انتقال این بیماری در شیلی، اروگوئه، بخش وسیعی از برزیل و نیز مناطق وسیعی از آمریکای لاتین، آرژانتین، بولیوی و پاراگوئه متوقف شده است.
چاگاس همچنان یک بیماری بومی بخش چاکو بولیوی، آرژانتین، بخش‌هایی از مکزیک، پرو و کلمبیا محسوب می‌شود.
ناقل این بیماری ساس Triatoma است که منحصراً در آمریکای جنوبی و مرکزی وجود دارد و بیماری به همین علت در یک منطقه محدود جغرافیایی وجود دارد.
تب و لرز بسیار شدید و متناوب و متعاقباً عوارض عصبی و از همه مهمتر، به دلیل تمایل فراوان انگل به عضله قلب، فیبریلاسیون بطنی به دنبال کاردیو میوزیت انگلی ایجاد می‌کند و در بسیاری از موارد مرگ ناگهانی را سبب می‌شود.
نحوه تشخیص اختصاصی فرم مزمن شاگاس، Xenodiagnosis نامیده می‌شود.
ساس پاک را در آزمایشگاه پرورش می‌دهند و سپس چند ساس گرسنه را روی دام یا انسان مشکوک می‌گذارند.
پس از 20 روز ساس کالبدشکافی می‌شود و روده ساس خارج شده با میکروسکوپ بررسی می‌شود که اگر اپی ماستیگوت در روده وجود داشت، تشخیص بیماری تائید می‌شود.
